Czy wydatki na pomoc psychologiczną dla pracowników mogą być kosztem podatkowym dla pracodawcy? Czy otrzymane wsparcie stanowi dla pracownika przychód podlegający pod PIT?
- Czy wydatki pracodawcy na wsparcie psychologiczne dla pracowników zaliczają się do kosztów podatkowych?
- Jak otrzymane wsparcie psychologiczne przekłada się na przychód w PIT dla pracowników?
Firmy coraz częściej decydują się na wsparcie psychologiczne dla swoich pracowników. Jest to inwestycja, która przynosi korzyści obu stronom – tak pracownikom, jak i firmie. Korzyści dla pracowników, to: zapobieganie wypaleniu zawodowemu, mniejszy stres i tym samym lepsze samopoczucie, większe zadowolenie z pracy, lepsza motywacja oraz wyższa efektywność w pracy. Inwestycja w emocjonalny dobrostan pracowników ma również realny wpływ na wyniki biznesowe. Korzyści po stronie pracodawcy obejmują: wzmocnienie wizerunku firmy jako dbającej o swoich ludzi, wzrost lojalności i efektywności zespołu, poprawa atmosfery, niższa rotacja pracowników oraz – wynikające z niej – niższe koszty rekrutacji nowych pracowników, a także zwolnień lekarskich. Jednak co na to wszystko fiskus? Czy takie wydatki mogą być kosztem podatkowym dla pracodawcy? Czy otrzymane wsparcie stanowi dla pracownika przychód podlegający pod PIT?
Czy wydatki pracodawcy na wsparcie psychologiczne dla pracowników zaliczają się do kosztów podatkowych?
Zdaniem urzędów skarbowych omawiane wydatki mogą być kosztem uzyskania przychodów. Zasadą jest, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Jako że wydatki na pomoc psychologiczną dla pracowników, których obowiązki zawodowe wiążą się z silnym stresem i odpowiedzialnością, minimalizacją koszty ich absencji chorobowych czy rotacji pracowników – co przekłada się na koszty rekrutacji – takie wsparcie zapewnione przez pracodawcę może skutkować osiągnięciem przez firmę wyższych przychodów. Przyczynia się bowiem do większego zadowolenia pracowników, co przekłada się na ich większe zaangażowanie oraz efektywność, a to niewątpliwie przekłada się bezpośrednio na osiągane przychody oraz zabezpieczenie i zachowanie ich źródła.
Jak otrzymane wsparcie psychologiczne przekłada się na przychód w PIT dla pracowników?
Co do zasady, za przychód pracownika (wg wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13) może być uznane świadczenie, które:
- zostaje spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),
- zostaje spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- zapewnia wymierną i przypisaną indywidualnie korzyść (która nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich pracowników).
Nie ma wątpliwości, że skorzystanie przez pracownika ze wsparcia psychologicznego jest dobrowolne – to pracownik decyduje czy z takiej pomocy chce skorzystać. Na pewno taka pomoc leży w interesie pracownika, choć oczywiście pracodawca z tego tytułu czerpie również wymierne korzyści. Kluczowe zatem jest wskazanie, czy można przypisać korzyść konkretnej osobie. Nie można bowiem mówić o przychodzie podatkowym pracownika w sytuacji, gdy przypisana wartość świadczenia byłaby jedynie wartością statystyczną (średnią). I tutaj może pojawić się problem, ponieważ bardzo często pracodawcy nie są w stanie przypisać indywidualnej korzyści, ponieważ umowy mają charakter grupowy i poufny. Firma nie jest zatem w stanie uzyskać informacji, który pracownik skorzystał ze wsparcia psychologicznego i w jakim zakresie. Dlatego też w takich przypadkach nie można uznać, że konkretny pracownik uzyskał przychód podlegający opodatkowaniu PIT. Potwierdzeniem takiej wykładni są interpretacje indywidualne, np. z 16 maja 2025 r. – nr 0112-KDIL2-1.4011.415.2025.1.KF czy z 29 października 2020 r. – nr 0114-KDIP3-2.4011.565.2020.1.JK3.
Podsumowując, każde świadczenie należy dokładnie przeanalizować, biorąc pod uwagę kryteria z przytoczonego wyroku TK z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Ewentualnie można wystąpić do Dyrektora KIS z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.