Czy może on otrzymać świadczenie zwolnione do łącznej kwoty 380 zł (trzeba złączyć te świadczenia ze wszystkich zakładów), czy w każdym zakładzie stosuje się zwolnienie, nie biorąc pod uwagę innych miejsc pracy pracownika (w każdym zakładzie po 380 zł)? Jeżeli limit dotyczywszystkich takich świadczeń łącznie ze wszystkich miejsc pracy, to czymożemy żądać od pracownika np. jakiegoś oświadczenia o uzyskanychświadczeniach w innych zakładach pracy?
Kwota 380 zł jest limitem na dany rok, przyznanym łącznie na wszystkie świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS). Kwotę tych świadczeń należy zliczyć ze wszystkich zakładów pracy, w których zatrudniony był pracownik w danym roku. Dotyczy to zarówno świadczeń pieniężnych, jak i rzeczowych, które zostały przekazane jednemu pracownikowi.
Jeżeli zatem ten sam pracownik otrzyma w tym samym roku z ZFŚS dodatkowo np. dopłatę do „wczasów pod gruszą”, to cała kwota takiej dopłaty będzie podlegać opodatkowaniu (będzie doliczana do przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę). Ta sama sytuacja wystąpi, jeżeli pracownik otrzyma jakąkolwiek dopłatę ponad ten limit (380 zł w pierwszym zakładzie pracy) w innym zakładzie pracy.
Wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika – w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS – rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.
ZAPAMIĘTAJ!
Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Zasada ta weszła w życie 22 sierpnia 2009 r. – przy czym ma zastosowanie do dochodów uzyskanych już od 1 stycznia 2009 r.
Znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) pod pewnymi warunkami zwolnił z opodatkowania wartość świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków ZFŚS.
Wolna od podatku jest wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:
● świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
● świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
● świadczenia są w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,
● wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
Działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 pkt 1 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; dalej: ustawa o ZFŚS).
Limit w wysokości 380 zł (określony w art. 21 ust. 1 pkt 67 updof) ma zastosowanie do wszystkich świadczeń pieniężnych i rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z ZFŚS – we wszystkich zakładach pracy, w których pracuje pracownik.
Zakład pracy powinien zatem zsumować wszystkie świadczenia rzeczowe i pieniężne, które zostały sfinansowane z ZFŚS i wypłacone pracownikowi od początku roku – i jeżeli suma ta przekroczyła kwotę 380 zł, to od kolejnych wypłaconych świadczeń należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.
Nie ma przy tym znaczenia, czy od wcześniej wypłaconych świadczeń była pobrana zaliczka. Znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 67 updof wskazuje, że zwolnione są świadczenia łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł – a takie brzmienie nakazuje płatnikowi sumować wypłacane świadczenia i nadwyżkę opodatkować. Dopiero w informacji PIT-11 płatnik uwzględni zwolnienia, a podatnik (pracownik) odzyska nadpłaconą zaliczkę, wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym.
Przepisy nie regulują kwestii żądania od pracownika oświadczenia, że nie wyczerpał limitu zwolnienia, pobierając świadczenia pieniężne z ZFŚS w innym zakładzie pracy, w którym jest zatrudniony.
PODSTAWY PRAWNE
● Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1541)
● Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 215, poz. 1664)