Pracownikowi samorządowemu, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych, przysługuje wynagrodzenie stosownie do zajmowanego stanowiska oraz posiadanych kwalifikacji.
Sprawy dotyczące wynagrodzenia pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin uregulowane zostały w sposób szczegółowy w rozporządzeniu Rady Ministrów z 2 sierpnia 2005 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich. W załącznikach 1-3 do tego rozporządzenia określono elementy niezbędne do określenia wysokości wynagrodzenia konkretnych pracowników, a także wykształcenie i staż pracy wymagane na poszczególnych stanowiskach.
W tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego określono, jakie wynagrodzenie jest właściwe dla poszczególnych kategorii zaszeregowania, a te z kolei uzależnione są od zajmowanego stanowiska. Zarówno stawki wynagrodzenia zasadniczego, jak i kategorie zaszeregowania określone zostały w formie widełek. Dla przykładu od głównego specjalisty wymagać należy wyższego wykształcenia oraz 4-letniego stażu pracy. Przypisano to stanowisko do XII-XVII kategorii zaszeregowania (co przekłada się na wynagrodzenie zasadnicze w wysokości od 970 do 3520 zł) oraz przyjęto dla niego 5 stawkę dodatku funkcyjnego (co oznacza, że dodatek ten może wynosić do 120 procent wynagrodzenia zasadniczego).
Konkretyzacja wysokości wynagrodzenia należy do wójta, co, biorąc pod uwagę rozpiętość widełek, oznacza jego sporą swobodę w tej kwestii.
Wójt, ustalając wysokość wynagrodzenia dla konkretnego pracownika, obowiązany jest uwzględnić zajmowane przez niego stanowisko, posiadane kwalifikacje, staż pracy oraz wymiar czasu pracy, na jaki został zatrudniony. Pracodawca może przyjąć jako podstawę do ustalenia wysokości tego wynagrodzenia najwyższą kategorię zaszeregowania oraz najwyższy procent dla ustalenia wysokości dodatku funkcyjnego oraz stawkę wynagrodzenia zasadniczego niezależnie od wymiaru czasu pracy danego pracownika. Jest to jego suwerenna decyzja. Nie oznacza to jednak, że pracownik zatrudniony np. na pół etatu otrzymać może najwyższe wynagrodzenie obliczone na podstawie wspominanych wyżej elementów. Zgodnie bowiem z par. 19 rozporządzenia, pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.
Wójt, który, ustalając wynagrodzenie pracownika, nie weźmie pod uwagę określonych w przepisach zasad, musi liczyć się z zarzutem naruszenia normy wypływającej z art. 18 (3a) ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Przepis tego artykułu mówi o zakazie dyskryminowania pracowników. Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości, co z kolei wynika z treści art. 18 (3c) par. 1 k.p.
Anna Banaszkiewicz
Autorka jest prawnikiem, doktorantką na Wydziale Prawa Konstytucyjnego Uniwersytetu Śląskiego oraz aplikantką radcowską w OIRP w Warszawie
PODSTAWA PRAWNA:
l Ustawa z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1593 z późn. zm.)
l Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. nr 24, poz. 141 z późn. zm.)
l Rozporządzenie Rady Ministrów z 2 sierpnia 2005 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz.U. nr 146, poz. 1223 z późn. zm.)