Projekt rozporządzenia zmienia niektóre zasady korzystania z zfron. Ze środków funduszu pracodawca nie będzie już mógł finansować kosztów wynagrodzenia pracowników niepełnosprawnych: korzystających z dodatkowego urlopu wypoczynkowego oraz za czas zwolnień od pracy osób o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności skierowanych na turnus rehabilitacyjny, na badania specjalistyczne, zabiegi lecznicze lub usprawniające oraz w celu uzyskania zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny lub jego naprawę. Koszty te pokrywane są bowiem w ramach dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego. Nie ma więc powodu, aby pracodawca otrzymywał wsparcie na ten sam cel z dwóch różnych źródeł.
Projekt precyzuje warunki ubiegania się o pomoc indywidualną. Wniosek o wsparcie będą mogli złożyć rodzice niepełnosprawnych dzieci. Przy czym pracownik nie będzie już musiał informować pracodawcy o kwocie, formie i przeznaczeniu dotychczas otrzymanej pomocy. Pracodawca jako podmiot udzielający tej pomocy taką wiedzę powinien posiadać.
Rozporządzenie określi też, które wydatki z zfron są pomocą de minimis. Jej maksymalna intensywność to 100 proc. wydatków oraz 81 proc. zwolnień podatkowych, które zasilają fundusz. Pracodawcy muszą wpłacać 10 proc. uzyskanych zwolnień na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pozostałe 90 proc. wpłacają na ZFRON. Minimum 10 proc. środków pracodawca musi przekazać na indywidualną pomoc (tzw. indywidualne programy rehabilitacji, które mają charakter pomocy dopuszczalnej). Pozostałe środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych można przeznaczyć na pomoc de minimis.
Nowy akt wykonawczy będzie zawierał przepisy, których obecnie trzeba szukać w dwóch rozporządzeniach: z 31 grudnia 1998 r. w sprawie zfron oraz z 26 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej. Ujęcie przepisów w jednym akcie prawnym uprości ich stosowanie.
AGNIESZKA ROSA
agnieszka.rosa@infor.pl