Co do zasady minimalny okres zatrudnienia uprawniający do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego tzw. „trzynastki”, to sześć miesięcy w roku kalendarzowym, są jednak wyjątki – wyjaśnił rzecznik prasowy Głównego Inspektora Pracy Juliusz Głuski-Schimmer.
Prawa do dodatkowej pensji nie tracą m.in. nauczyciele na urlopie dla poratowania zdrowia i urzędnicy, którzy zmieniają stanowisko w wyniku przeniesienia służbowego.
Trzynastka a minimalny okres pracy 6 miesięcy
Zgodnie z ustawą o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, pracownik nabywa prawo do tzw. „trzynastki” po przepracowaniu u danego pracodawcy co najmniej sześciu miesięcy. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia jest wtedy naliczana proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Ustawa przewiduje jednak wyjątki od tej zasady.
„Pracownik jednostki sfery budżetowej zachowuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w przypadku nieprzepracowania sześciu miesięcy w roku kalendarzowym w danej jednostce, jeżeli rozwiązuje stosunek pracy w związku z przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem albo podejmuje zatrudnienie w wyniku przeniesienia służbowego; na podstawie powołania lub wyboru” – wyjaśnił Juliusz Głuski-Schimmer.
Trzynastka a minimalny okres pracy mniej niż 6 miesięcy
Jak poinformował rzecznik GIP, prawo do „trzynastki” przysługuje również nauczycielowi przebywającemu na urlopie dla poratowania zdrowia, który faktycznie nie przepracował sześciu miesięcy w danym roku kalendarzowym. Nauczyciele, którzy korzystają z urlopów do celów naukowych lub kształcenia zawodowego również zachowują prawo do „trzynastki”.
Według przepisów ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej przepracowanie co najmniej pół roku, które warunkuje przyznanie „trzynastki” nie jest wymagane w przypadku rozwiązania stosunku pracy również w związku z: przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne; likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy; likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją.
W przypadku nowo zatrudnionych pracowników, którzy nie przepracowali pełnych sześciu miesięcy, prawo do „trzynastki” uzyskują osoby podejmujące zatrudnienie w wyniku przeniesienia służbowego; na podstawie powołania lub wyboru; w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy; w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją oraz po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej.
Trzynastka a urlop
Zgodnie z ustawą prawo do „trzynastki” przysługuje również pracownikom korzystającym z urlopów: macierzyńskiego, wychowawczego lub rodzicielskiego.
Kiedy wypłata trzynastki
Według obowiązujących przepisów, dodatkowe wynagrodzenie musi być wypłacone do końca marca roku następującego po tym, w którym przysługuje pracownikowi prawo do „trzynastki”.
Wysokość dodatkowego wynagrodzenia to 8,5 proc. sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje „trzynastka”. Do naliczenia „trzynastki” uwzględnia się wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.