Świadectwo pracy powinno być wydane 1 czerwca, tj. po zakończeniu stosunku pracy. Dokumentuje ono bowiem jego rozwiązanie lub wygaśnięcie, w związku z czym nie mogło być wystawione w trakcie jego trwania (tu: 29 maja, skoro umowa rozwiązała się 31 maja).
Nie dopuszcza takiej sytuacji § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (dalej: rozporządzenie). Przepis ten przewiduje bowiem, że pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie upoważnionej przez pracownika na piśmie – w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy.
Jeśli zatem 31 maja przypadał w niedzielę, która była wolna od pracy, co nie przeszkodziło w rozwiązaniu umowy o pracę tego dnia, to świadectwo powinno trafić do rąk pracownika lub osoby upoważnionej przez niego na piśmie następnego dnia (pierwszego dnia roboczego).
W sytuacji gdy pracownik nie odbiera świadectwa osobiście lub nie upoważnił nikogo do jego odbioru, pracodawca może mu je doręczyć za pośrednictwem poczty albo doręcza je w inny sposób (§ 2 ust. 2 rozporządzenia). Musi przy tym pamiętać o zachowaniu 7-dniowego terminu doręczenia, który liczy się od dnia ustania stosunku pracy.
Podróż służbowa a oddelegowanie>>
Podstawa prawna
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. Nr 60, poz. 282; ost.zm. Dz.U. z 2003 r. Nr 230, poz. 2289)