Diety krajowe 2016
Jak stanowi art. 775 § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej określa Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (dalej jako rozporządzenie).
Redakcja poleca: Umowy terminowe – jak zawierać i wypowiadać (książka)
Zgodnie z przepisami przedmiotowego rozporządzenia z tytułu podróży krajowej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
1. diety;
2. zwrot kosztów:
- przejazdów,
- dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
- noclegów,
- innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.
Rozporządzenie określa sposób obliczania diet. Należność obliczana jest za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego.
Jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
a) mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje,
b) od 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety,
c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;
W sytuacji, gdy podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
a) do 8 godzin – przysługuje 50% diety,
b) ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.
Należy pamiętać o tym, iż za czas delegowania pracownika do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika dieta nie przysługuje. Podobnie jest w przypadku zapewnienia pracownikowi bezpłatnego całodziennego wyżywienia.
Kwota diety w wysokości 30 zł zostaje zmniejszona o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia w następujący sposób:
- śniadanie – 25% diety;
- obiad – 50% diety;
- kolacja – 25% diety.
Zmniejszenie ma zastosowanie również w przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie.
Zgodnie z art. 77 Kodeksu pracy pracodawcy spoza sfery budżetowej mogą ustalać inne niż określone w rozporządzeniu zasady wypłacania diet w drodze układów zbiorowych pracy lub regulaminu wynagradzania. Pracodawcy nieobjęci układem zbiorowym pracy lub nie mający obowiązku ustalenia regulaminu wynagradzania mogą takie zasady ustalić w drodze umowy o pracę. Istotne jest, aby dieta nie była niższa niż ta określona w rozporządzeniu.
Warto pamiętać o tym, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych diety oraz inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika są wolne od podatku dochodowego do wysokości określonej w rozporządzeniu. Biorąc zaś pod uwagę § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, diety nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe do wysokości określonej w rozporządzeniu.
WMM
Polecamy serwis: Kadry i płace