Od lat działy płac zastanawiają się, czy dodatki przysługujące za czas choroby należy wliczać do podstawy dodatkowej gratyfikacji rocznej. Ministerialne wykładnie nie stanowią źródeł prawa, natomiast przepisy w tej materii nie ulegają zmianie. Z tego powodu decyzję powinna podjąć ostatecznie sama jednostka.
W świetle najnowszej wykładni resortu pracy należy przyjąć, że do podstawy trzynastki dodatek stażowy powinien być wliczony w wysokości przypadającej tylko za czas przepracowany. Oczywiście funkcjonuje też inne stanowisko, zgodnie z którym w podstawie wymiaru trzynastki dodatek za staż powinno się uwzględnić w pełnej wysokości (pismo Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z 19 stycznia 2011 r., znak DPR-V-053-6-BW/MŻ/2011). W tej sytuacji można uznać, że to do pracodawcy należy ostateczna decyzja, w jaki sposób uwzględni ten dodatek przy ustalaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego.
Wobec ciągłych wątpliwości, w tym dwojakiego podejścia kontrolerów z regionalnych izb obrachunkowych, redakcja "Dziennika Gazety Prawnej" zapytała resort pracy, czy podtrzymuje stanowisko z 2011 r. Z odpowiedzi Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii z 15 lutego 2021 r. wynika, że pogląd uległ zmianie. Zauważono, że skoro w uchwale Sądu Najwyższego z 25 lipca 2003 r. (sygn. akt III PZP 7/03) zdefiniowano okres przepracowany jako faktyczne wykonywanie pracy, co w konsekwencji oznacza uwzględnienie w niej jedynie wynagrodzenia za pracę rzeczywiście wykonaną, to dodatek za wieloletnią pracę wypłacony za okres choroby nie powinien być wliczany do trzynastki.
Podsumowując, zarówno dodatek stażowy, jak i inne składniki przysługujące i wypłacane za okresy usprawiedliwionych nieobecności powinny być wyłączone z podstawy dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Ostateczna decyzja zależy jednak od pracodawcy.
PRZYKŁAD
W 2021 r. nauczycielka chorowała łącznie przez 35 dni: w marcu 12 dni i w listopadzie 23 dni. W styczniu 14 dni przebywała na urlopie wypoczynkowym, a od 26 czerwca do 31 sierpnia również korzystała z urlopu, za co otrzymała wynagrodzenie urlopowe. We wrześniu skorzystała z dwóch wolnych płatnych dni na opiekę nad dzieckiem w wieku do 14 lat. Jej wynagrodzenie zasadnicze wynosi 4046 zł, a dodatek za staż pracy - 687,82 zł (17%). W okresie do 31 sierpnia przysługiwał jej dodatek funkcyjny pomniejszany za czas choroby, zaś od 1 września do 31 grudnia dodatek motywacyjny w kwocie 450 zł miesięcznie.
Zgodnie z opinią Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii z 15 lutego 2021 r., do podstawy trzynastki wliczamy:
-
wypłacone wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem za staż przysługujący za czas pracy,
-
wypłacone dodatki pomniejszone za czas choroby: motywacyjny i funkcyjny oraz
-
wynagrodzenie urlopowe.
Nie uwzględniamy natomiast części dodatku stażowego przysługującej za czas choroby, wynagrodzenia chorobowego i zasiłków oraz wynagrodzenia przysługującego za dzień opieki nad dzieckiem.
Źródło: Rachunkowość Budżetowa nr 23/2021
Podstawa prawna
-
art. 4 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1872)
-
§ 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. z 1997 r. Nr 2, poz. 14; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 174, poz. 1353)
Powołane orzeczenia sądów
-
uchwała Sądu Najwyższego z 25 lipca 2003 r. (sygn. akt III PZP 7/03