Dokonując potrącenia świadczeń niealimentacyjnych w miesiącu, w którym następuje wypłata wynagrodzenia za pracę i nagrody jubileuszowej, pracodawca powinien zostawić dwie kwoty wolne – od każdego wypłacanego składnika osobno.
Powyższy sposób postępowania wskazało Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej (stanowisko Departamentu Prawa Pracy) w interpretacji z 14 grudnia 2007 r. Pozostaje ono w zgodzie z jednolitą linią orzecznictwa, według której pojęcie „wynagrodzenia za pracę” należy rozumieć szeroko. Dlatego też przepisy ochronne dotyczące kolejności i granic potrąceń (wynikające z art. 87–91 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy; dalej: k.p.) należy stosować również wobec odpraw pieniężnych, ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, nagród jubileuszowych i odszkodowań (por. wyroki SN: z 12 maja 2005 r., sygn. akt I PK 248/04, z 14 listopada 1996 r., sygn. akt I PKN 3/96, czy z 17 lutego 2004 r., sygn. akt I PK 217/03).
Jedną kwotę wolną pracodawca musi zostawić tylko w sytuacji określonej w art. 87 § 8 k.p. Mianowicie wtedy, gdy w danym miesiącu wypłaca – obok składników za okresy miesięczne – składniki za okresy dłuższe (np. premie kwartalne czy półroczne). W takim bowiem przypadku sumuje wszystkie składniki i od łącznej kwoty dokonuje potrącenia.
Czy pracownik, który ma zajętą pensję z tytułu egzekucji zobowiązań pieniężnych niealimentacyjnych, może otrzymać przysługujące mu świadczenie pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS), czy należy je przekazać organowi egzekucyjnemu?
Świadczenie to podlega egzekucji w pełnej wysokości. Szeroka interpretacja „wynagrodzenia za pracę”, o której mowa była w odpowiedzi na poprzednie pytanie, nie pozwala bowiem zaliczyć do niego świadczeń wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Dlatego też nie stosuje się do nich ograniczeń i limitów obowiązujących przy potrąceniach z wynagrodzenia za pracę.
Czytaj także: Jak prawidłowo naliczyć odpis na ZFŚS za 2009 r.>>
Świadczenia z ZFŚS należy klasyfikować jako świadczenia związane ze stosunkiem pracy. Ich przyznanie i wypłata następuje bowiem, gdy pracownik jest lub był związany z pracodawcą stosunkiem pracy oraz spełnia warunki określone regulaminem funduszu. Dlatego też są należnościami podlegającymi egzekucji, i to w pełnej wysokości (art. 881 § 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego w zw. z art. 90 k.p.).
PodstawY prawnE
• Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 115, poz. 958)
• Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335; ost.zm. Dz.U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1656)
• Ustawa z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 216, poz. 1676)
"