Naruszenie tej zasady w praktyce jednostek sektora publicznego dotyczy nieprawidłowego ewidencjonowania w księgach rachunkowych należności i zobowiązań jednostek, które powstają w jednym roku z wymagalnym terminem zapłaty w roku kolejnym.
Redakcja poleca: Ustawa o rachunkowości z komentarzem do zmian (książka)
Podstawowym błędem stwierdzanym w tym zakresie jest niezaliczanie do kosztów danego roku zobowiązań niewymagalnych jednostki wobec pracowników z tytułu dodatkowego wynagrodzenia rocznego (tzw. trzynastego wynagrodzenia). Naliczone zobowiązania z tego tytułu za dany rok powinny obciążyć koszty tego roku, za który jest ono naliczane (czyli dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2015 r. powinno być zaliczone do kosztów 2015 r.), mimo że ustawowy termin wypłaty tego wynagrodzenia przypada w 2016 r. (nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kolejnego, czyli nie później niż do 31 marca 2016 r. – art. 5 ust. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej).
Polecamy serwis: Rachunkowość budżetowa