Bardzo często w dokumentacji przetargowej można znaleźć zapisy, które nakładają na podmioty mające siedzibę poza granicami Polski, obowiązek spełnienia dodatkowych wymagań, aby wziąć udział w postępowania przetargowym. Tych wymogów nie muszą jednak spełniać podmioty mające siedzibę w Polsce. Wprowadzenie tego rozróżnienia zamawiający zazwyczaj uzasadniają pewnością obrotu, gdyż trudniej jest im ustalić spełnienie przez podmiot zagraniczny wszystkich wymogów, jakie musi spełnić podmiot polski. Zatem na tych pierwszych nakłada dodatkowe obowiązki, aby w przypadku wyboru oferty wykonawcy mającego siedzibę za granicą, gwarantował on należyte wykonanie przedmiotu zamówienia. Jednakże w praktyce pojawiają się wątpliwości czy taki sposób rozróżnienia sytuacji tych podmiotów jest dopuszczalny, skoro zamawiający nakłada na jedne podmioty więcej wymogów do spełnienia niż na inne. Zatem wprowadzenie rozróżnienia sytuacji prawnych poszczególnych wykonawców, może naruszać zasadę ich równego traktowania.
Krajowa Izba Odwoławcza przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych w uchwale z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt: KIO/KD 101/14 (LEX nr 1661426) stwierdziła, iż: „wyrażona w art. 7 ust. 1 p.z.p. zasada równego traktowania wykonawców zakazuje zamawiającym formułowania odmiennych wymagań wobec poszczególnych wykonawców lub grup wykonawców, w tym różnicowania ich sytuacji w postępowaniu w zależności od tego, czy są to wykonawcy krajowi czy podmioty zagraniczne. Żądanie przedstawienia określonego dokumentu przez wykonawcę zagranicznego, przy jednoczesnym braku takiego wymogu w przypadku wykonawców krajowych, stoi w sprzeczności z tą zasadą.”
Wynika z powyższego, iż zamawiający winien wymagać od każdego z wykonawców spełnienia tożsamych wymogów. Nie może żądać spełnienia dodatkowych wymogów od jakiegokolwiek podmiotu, niezależnie od tego jakimi przyczynami się kierował, wprowadzając to rozróżnienie.
Polecamy serwis: Zamówienia publiczne