Polecamy produkt: Jak przygotować się do zmian 2019. Podatki, rachunkowość, prawo pracy i ZUS
Według art. 24 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem a miesięcznym wynagrodzeniem osiągniętym za pracę w warunkach rehabilitacji zawodowej.
Komu przysługuje
Zasiłek wyrównawczy przysługuje wyłącznie ubezpieczonemu pracownikowi. Musi on mieć obniżoną zdolność do pracy oraz wynagrodzenie poprzez konieczność poddania się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy.
O konieczności przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej orzeka wojewódzki ośrodek medycyny pracy lub lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem, uprawnionemu do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.
Czas przysługiwania
Prawo do uzyskania zasiłku wyrównawczego powstaje w dniu, w którym ubezpieczony pracownik podjął rehabilitację. Zasiłek przysługuje mu przez okres trwania rehabilitacji zawodowej, jednak nie dłużej niż przez 24 miesiące. Prawo do zasiłku, oprócz po upływie 24 miesięcy, ustaje także w przypadku gdy z uwagi na stan zdrowia ubezpieczonego będącego pracownikiem rehabilitacja zawodowa stała się niecelowa.
Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje za okresy:
- niezdolności do pracy z powodu choroby;
- sprawowania opieki;
- pobierania zasiłku macierzyńskiego;
- nieobecności w pracy z innych przyczyn, za które pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia.
Należy zaznaczyć, że zasiłek wyrównawczy może być wypłacany z ubezpieczenia wypadkowego jak i z ubezpieczenia chorobowego. Zależy to do tego czy konieczność poddania się rehabilitacji powstała na skutek wypadku przy pracy, choroby zawodowej lub innych przyczyn.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Świadczenie z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje ubezpieczonemu gdy:
- wyłączną przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.
- będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku;
- ubezpieczony odmówił bez uzasadnionej przyczyny poddania się badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych albo przez swoje zachowanie uniemożliwił przeprowadzenie takiego badania.
Wysokość zasiłku
Jak już zostało wyżej wspomniane, zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem a miesięcznym wynagrodzeniem osiągniętym za pracę w warunkach rehabilitacji zawodowej. Jego wysokość jest więc indywidualnie obliczana na podstawie wynagrodzenia danego pracownika.
Zasiłek wyrównawczy będzie odpowiadał wynagrodzeniu wypłaconemu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do tego świadczenia.
Jeżeli pracownik przepracował tylko część miesiąca wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, zasiłek wyrównawczy za ten miesiąc przysługuje w wysokości różnicy między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem, zmniejszonym o jedną trzydziestą część za każdy dzień tej nieobecności, a wynagrodzeniem osiągniętym w tym miesiącu.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636 z późn. zm.)
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. 2002 nr 199 poz. 1673 z późn. zm.)