Odpis na ZFŚS na jednego byłego pracownika uczelni publicznej będącego emerytem lub rencistą wynosi na dany rok kalendarzowy 10% rocznej sumy najniższej emerytury lub renty z roku poprzedniego, ustalonej zgodnie z art. 94 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o emeryturach i rentach.
W uczelniach publicznych mogą być tworzone pracownicze programy emerytalne wykorzystujące ZFŚS do wysokości 30%. Odpisy te stanowią w uczelni publicznej jeden fundusz. W sprawach nieuregulowanych stosuje się przepisy o ZFŚS.
Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem (książka)
Sposób liczenia odpisu na ZFŚS określa rozporządzenie Rady Ministrów z 18 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej uczelni publicznych. Planowane przez uczelnię publiczną roczne wynagrodzenia osobowe, będące podstawą odpisu na ZFŚS, stanowią planowane roczne środki przeznaczone na wynagrodzenia osobowe w rozumieniu art. 110 ust. 5 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że uczelnia, planując roczne środki na wynagrodzenia osobowe, przede wszystkim planowane pieniądze musi pomniejszyć o potrącane składki na ubezpieczenia społeczne, a dopiero później pomnożyć otrzymaną kwotę przez 6,5%.
Polecamy serwis: Kadry i płace