PYTANIE: Pracownik centrum pomocy społecznej przyszedł do pracy, ale po godzinie źle się poczuł i udał się do lekarza, który udzielił mu zwolnienia lekarskiego na ten sam dzień. Czy za przepracowany czas (tj. godzinę) pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie za pracę i za ten sam dzień również wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek? Jak rozliczyć takie wynagrodzenie?
ODPOWIEDŹ: Tak, pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie za przepracowany czas. Jeżeli centrum pomocy społecznej nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia za pełny dzień, wtedy należy również wypłacić za ten dzień wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek.
Polecamy: Seria poradników z prawa pracy
UZASADNIENIE: Lekarz wydający pracownikowi zwolnienie lekarskie z powodu choroby orzeka o jego niezdolności do pracy w danym dniu. Zgodnie z ustawą z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, świadczenia chorobowe przysługują za pełne dni choroby pracownika. Nie można więc stwierdzić, że pracownik był niezdolny do pracy tylko przez kilka godzin i nie ma możliwości wypłaty zasiłku chorobowego za godziny - jak w przypadku wynagrodzenia za pracę - za czas faktycznie przepracowany.
Jeżeli pracownik przez część dnia pracował, a następnie na ten dzień otrzymał zwolnienie lekarskie, zasiłek chorobowy lub wynagrodzenie chorobowe przysługuje mu tylko wówczas, gdy otrzymał wynagrodzenie jedynie za przepracowaną część dnia (patrz: PRZYKŁAD 1). Jeżeli natomiast pracownik - pomimo przepracowania jedynie kilku godzin z obowiązującej go np. 8-godzinnej normy czasu pracy otrzymał wynagrodzenie za cały dzień, wtedy nie przysługują mu inne świadczenia chorobowe, a dnia tego nie uznaje się za dzień niezdolności do pracy z powodu choroby. Skutkuje to tym, że nie wlicza się go do okresu zasiłkowego i skraca o 1 dzień zwolnienie lekarskie (patrz: PRZYKŁAD 2).
PRZYKŁAD 1
Pracownik centrum pomocy społecznej przyszedł do pracy, ale po godzinie źle się poczuł i udał się do lekarza, który udzielił mu zwolnienia lekarskiego na ten sam dzień. Zakład pracy wypłacił pracownikowi wynagrodzenie za godzinę pracy w tym dniu oraz pełną "dniówkę" zasiłkową.
PRZYKŁAD 2
Pracownik centrum pomocy społecznej przyszedł do pracy, ale po 7 godzinach źle się poczuł i udał się do lekarza, który udzielił mu zwolnienia lekarskiego na ten sam dzień. Zakład pracy wypłacił pracownikowi wynagrodzenie za pełny dzień pracy. W tej sytuacji wypłatę świadczenia chorobowego należy rozpocząć od następnego dnia.
Zgodnie z art. 80 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Za pracę wykonaną, czyli do momentu wyjścia z pracy do lekarza, pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie za pracę, choćby była to tylko godzina. Pracodawca powinien zatem:
- zmniejszyć wynagrodzenie na zasadach określonych w § 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (dalej: rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia) - przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy pracownik przepracował część miesiąca wskutek nieobecności w pracy spowodowanej absencją chorobową, oraz
- obliczyć wynagrodzenie za godzinę pracy w dniu, na który wystawiono pracownikowi zwolnienie lekarskie zgodnie z zasadami wyrażonymi w § 12 rozporządzenia w sprawie wynagrodzenia (PRZYKŁAD 3).
PRZYKŁAD 3
Pracownik centrum pomocy społecznej zatrudniony w pełnym wymiarze czasy pracy, w miesięcznym okresie rozliczeniowym, wykonuje pracę od poniedziałku do piątku. W umowie o pracę ma określone wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości 3000 zł i 15% dodatek za wysługę lat - 450 zł, do którego zachowuje prawo za czas absencji chorobowej oraz opieki nad dzieckiem i chorym członkiem rodziny. W dniu 9 marca 2020 r. po przyjściu do pracy źle się poczuł i po godzinie pracy udał się do lekarza, który udzielił mu zwolnienia lekarskiego od 9 do 13 marca 2020 r. Była to jego pierwsza niezdolność do pracy w roku kalendarzowym, zatem zachował prawo do wynagrodzenia chorobowego, o którym mowa w art. 92 k.p. Ponieważ to jego jedyna nieobecność w marcu, pracodawca wypłaci pracownikowi wynagrodzenie chorobowe za 5 dni zwolnienia lekarskiego i pomniejszone za czas absencji chorobowej wynagrodzenie za pracę według następujących obliczeń:
Krok 1. Obliczenie pomniejszenia wynagrodzenia zasadniczego za czas choroby:
-
3000 zł ÷ 30 = 100 zł,
-
100 zł × 5 dni L4 = 500 zł.
Krok 2. Obliczenie wynagrodzenia za godzinę pracy w dniu 9 marca 2020 r.:
-
3000 zł ÷ 176 godz. (nominał czasu pracy obowiązujący tego pracownika w marcu) = 17,05 zł.
Krok 3. Obliczenie wynagrodzenia zasadniczego za marzec 2020 r.:
-
3000 zł - 500 zł + 17,05 zł = 2517,05 zł.
Krok 4. Obliczenie dodatku za wysługę lat przysługującego za czas pracy:
-
2517,05 zł × 15% = 377,56 zł.
Krok 5. Obliczenie dodatku za wysługę lat przysługującego za czas choroby:
-
450 zł - 377,56 zł = 72,44 zł.
Za marzec 2020 r. pracownik otrzyma wynagrodzenie za pracę w kwocie 2517,05 zł, dodatek za wysługę lat w kwotach 377,56 zł i 72,44 zł oraz wynagrodzenie chorobowe obliczone według regulacji zawartych w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Podstawa prawna
-
art. 80, art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. 2019 r. poz. 1040; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495)
-
art. 11 ust. 4 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 645; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 60)
-
§ 11-12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 927)
©℗
ANNA KOPYŚĆ
ekspert prawa pracy i wynagrodzeń, szkoleniowiec, autor licznych opracowań i publikacji z dziedziny kadrowo-płacowej, redaktor merytoryczny dwutygodnika "Rachunkowość Budżetowa"