Urlop macierzyński i okresy choroby a prawo do trzynastki

Pracownica nie przepracowała wymaganego okresu 6 miesięcy, w związku z tym nie nabędzie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego.

Podstawowym warunkiem uprawniającym pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest przepracowanie u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego (art. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej; dalej: ustawa o trzynastkach). Spełnienie tego warunku uprawnia pracownika do trzynastki w pełnej wysokości. Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do trzynastki w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego – pod warunkiem że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

Przepisy ustawy o trzynastkach nie stanowią, w jaki sposób liczyć ów okres 6 miesięcy. Informacji takich nie znajdziemy również w przepisach ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela, ani w przepisach ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.). W związku z tym – na podstawie art. 300 k.p. – zastosujemy tu art. 114 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (dalej: k.c.), zgodnie z którym, jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana – miesiąc liczy się za dni 30, a rok za dni 365.

Czytaj także: „Inne usprawiedliwione nieobecności w pracy” a podstawa trzynastki>>

ZAPAMIĘTAJ!

Miesiąc liczymy jako 30 dni niezależnie od tego, czy dany miesiąc faktycznie ma 28, 30 czy 31 dni (art. 114 k.c.).

Pracownik powinien mieć zatem przepracowane minimum 180 dni, aby otrzymać trzynastkę proporcjonalną. Przepisy ustawy o trzynastkach przewidują jednak pewne szczególne przypadki, w których przepracowanie okresu krótszego niż 6 miesięcy również uprawnia pracownika do nagrody.

W przypadku gdy nieobecność pracownika w pracy wynika z innych przyczyn i nie mieści się w powyższym katalogu, o prawie pracownika do trzynastki decyduje wyłącznie przepracowany przez niego w danym roku okres.

Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do trzynastki nie jest wymagane w przypadkach (art. 2 ustawy o trzynastkach):

1) nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej);

2) zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej – jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące;

3) powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;