Zasady poboru opłaty targowej

Czy w uchwale rady gminy można zdecydować, że pobór opłaty targowej będzie następował wyłącznie za pośrednictwem banku lub poczty? Czy można wpisać do uchwały, że pobór nie będzie prowadzony na zasadzie inkasa?

Odpowiedź

Tak, w uchwale rady gminy można zdecydować, że pobór opłaty targowej będzie prowadzony wyłącznie za pośrednictwem banku lub poczty, z wyłączeniem inkasa. Moim zdaniem, nie ma jednak takiej potrzeby.

Uzasadnienie

Artykuł 19 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że „rada gminy, w drodze uchwały, może zarządzić pobór opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso”. Wykładnia literalna tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że forma poboru opłaty w postaci inkasa to możliwość, a nie obowiązek dla organu stanowiącego gminy (dobitnie świadczy o tym użycie słowa może zamiast np. zarządza czy wprowadza, które to oznaczałyby obowiązek zastosowania tej formy poboru).

Zobacz również serwis:  Podatki i opłaty lokalne

W moim przekonaniu, organ stanowiący gminy w uchwale dotyczącej opłaty targowej może nie wpisywać formy jej poboru, wówczas znajdą zastosowanie tzw. zasady ogólne w tym zakresie. Będą się one przejawiać w tym, że każdy handlujący przed rozpoczęciem dokonywania sprzedaży będzie zobowiązany do uiszczenia dziennej stawki opłaty targowej, wynikającej z aktualnie obowiązującej uchwały i metrażu lub rodzaju stoiska w:

• kasie urzędu,
• placówce bankowej lub pocztowej.

Dopiero mając dowód uiszczenia tej opłaty będzie uprawniony do rozpoczęcia działalności w danym dniu. Dlatego chybionym pomysłem wydaje się określanie w treści uchwały inkasenta jako placówki banku lub poczty, gdyż te instytucje będą przyjmowały wpłaty od handlujących z terenu danej gminy, gdy ta nie określi innych zasad poboru.

Pozostaje jeszcze kwestia opłat przy placówkach bankowych. Te, które prowadzą rachunki bankowe gminy, z reguły nie pobierają opłat za dokonywane na rzecz gminy wpłaty. A w przypadku wyznaczenia w uchwale jako inkasenta placówki bankowej pojawiłaby się konieczność określenia wynagrodzenia za dokonywane inkaso (a bank w celu zapewnienia sobie dochodów byłby zmuszony do przekazania obowiązków poboru opłaty określonemu pracownikowi). To z kolei potwierdzałoby tezę, że w przypadku opłaty targowej najbardziej efektywnym i skutecznym sposobem poboru jest spersonalizowanie inkasentów.

Podstawa prawna:

• Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613; ost. zm. Dz.U. z 2011 r. nr 232, poz. 1378)