Zgodnie z prawem unijnym, pomoc publiczną stanowi wsparcie dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jeśli spełnione są wszystkie przesłanki określone w art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, tj.:
- wsparcie udzielane jest przez państwo lub ze środków państwowych,
- przedsiębiorca uzyskuje przysporzenie na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku (w postaci otrzymania dodatkowych środków lub zwolnienia z obciążeń),
- wsparcie ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określonego przedsiębiorcę lub określonych przedsiębiorców albo produkcję określonych towarów),
- wsparcie grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi UE.
Polecamy: VAT w gminach
reklama
reklama
Pomoc w formie ulg podatkowych co do zasady stanowi pomoc publiczną, ponieważ spełnia przesłanki określone w tym przepisie. Wyjątkiem może być udzielanie ulg związane z optymalizacją ściągania należności podatkowych (niespełniona przesłanka korzyści). W takim przypadku, gdy przy zastosowaniu opłaty prolongacyjnej oraz obliczeniu kwoty wsparcia zgodnie z odpowiednim dla danej ulgi wzorem określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. 2018 poz. 461), uzyskana wartość okazałaby się ujemna lub równa zeru, pomoc publiczna nie wystąpi. Rozpatrzenie wniosku o zastosowanie ulg podatkowych, złożonego przez podatnika będącego przedsiębiorcą generalnie będzie więc kwalifikowane jako pomoc publiczna, z określonymi wyżej wyjątkami.
Udzielanie pomocy przedsiębiorcom, którzy ucierpieli w wyniku epidemii COVID-19 na podstawie Komunikatu - Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19 (2020/C 91 I/01) (Dz. Urz. UE C 91I z 20.03.2020, str. 1, z późn. zm.) (Tymczasowe ramy), nie wyklucza korzystania z pomocy również na podstawie dotychczasowych instrumentów pomocowych, w szczególności pomocy udzielanej na podstawie ustawy Ordynacja podatkowa zgodnie z warunkami wynikającymi z rozporządzenia Komisji nr 1407/2013 z dnia 18.12.2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013) (rozporządzenie Komisji 1407/2013), lub na podstawie krajowych albo gminnych programów pomocowych stanowiących pomoc de minimis. Podatnik może więc wybrać jedną z ww. podstaw prawnych pomocy lub skorzystać z obu. Pomoc przyznawana w ramach środka - Tymczasowe ramy kumuluje się z pomocą państwa przyznaną na podstawie innych podstaw prawnych, oraz z pomocą de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów.