Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 7 lipca 2011 r., okresy pobierania zasiłku i wynagrodzenia chorobowego nie są wliczane do 6-miesięcznego okresu wymaganego do otrzymania dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Pracownik, który nie przepracował zatem co najmniej 6 miesięcy w danym roku, nie otrzyma trzynastki. Jeśli rozwiązanie stosunku pracy pracownika zbiega się w czasie z nabyciem przez niego uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy, to ma on prawo do odprawy rentowej.
Czytaj także: Urlop macierzyński i okresy choroby a prawo do trzynastki>>
reklama
reklama
Prawo do trzynastki
Podstawowym warunkiem uprawniającym pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest przepracowanie u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego (art. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej; dalej: ustawa o trzynastkach). Spełnienie tego warunku uprawnia pracownika do trzynastki w pełnej wysokości, czyli w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego. Natomiast pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do trzynastki w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego – pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.
Do 7 lipca br. mieliśmy do czynienia z różnymi interpretacjami pojęcia „przepracowanie”. Według jednej z nich pojęcie to oznaczało „faktycznie przepracowany przez pracownika okres”, a według innej – pod uwagę należało brać „okres pozostawania pracownika w zatrudnieniu” – bez względu na to, czy faktycznie świadczył pracę.
Problem rozwiązała uchwała Sądu Najwyższego z 7 lipca 2011 r. (sygn. akt III PZP 3/11), zgodnie z którą okresy pobierania zasiłku i wynagrodzenia chorobowego nie są wliczane do 6-miesięcznego okresu wymaganego do otrzymania dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o trzynastkach.
Uchwałą tą Sąd Najwyższy odmówił prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego pracownikowi podlegającemu przepisom ustawy o trzynastkach, który w roku kalendarzowym był niezdolny do pracy z powodu choroby przez okres ponad sześciu miesięcy. Sąd potwierdził, że pozostawanie w stosunku pracy przez wymagany okres co najmniej sześciu miesięcy nie jest tożsame z „przepracowaniem” tego okresu, a co za tym idzie – nie jest też wystarczające do nabycia prawa do trzynastki. Istotne jest bowiem to, czy przez co najmniej 6-miesięczny okres zatrudnienia w roku kalendarzowym pracownik faktycznie wykonywał pracę. W tym kontekście niezdolność do pracy – zarówno w okresie pobierania przez pracownika wynagrodzenia jak i zasiłku chorobowego – nie może być wliczona do tego okresu.
Mimo że w omawianej uchwale sąd odniósł się jedynie do okresu niezdolności do pracy, należy przyjąć, że zawarte w niej tezy będą również pomocne przy interpretacji innych stanów niewykonywania pracy – szczególnie tych związanych z okresami usprawiedliwionej nieobecności w pracy, za które przysługuje wynagrodzenie.
Czytaj także: Ustalenie praw pracownika do trzynastki>>
ZAPAMIĘTAJ!
Przyjmując stanowisko Sądu Najwyższego, pracownik nabędzie prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego pod warunkiem przepracowania co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym.
Pracownik, o którym mowa w pytaniu, pozostaje w zatrudnieniu do 31 sierpnia 2011 r. Jednocześnie od 1 marca 2011 r. jest niezdolny do pracy z powodu choroby. W 2011 r. pracownik ten faktycznie przepracował zatem jedynie dwa miesiące (styczeń i luty). Mimo że pracownik ten pozostawał w zatrudnieniu w danym roku kalendarzowym przez 8 miesięcy, nie nabędzie prawa do trzynastki, gdyż nie wypracował wymaganych 6 miesięcy.
Jak wynika z art. 2 ust. 3 ustawy o trzynastkach, przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane jedynie w szczególnych przypadkach. Powodem ustania zatrudnienia naszego pracownika będzie upływ okresu, na jaki umowa na czas określony została zawarta lub upływ okresu pobierania zasiłku chorobowego. Żaden z warunków uprawniających pracownika do trzynastki – mimo nieprzepracowania wymaganego okresu 6 miesięcy – nie zostanie spełniony. Pod uwagę będziemy zatem brali faktycznie przepracowany przez tego pracownika okres, a ten jest krótszy niż 6 miesięcy i nie uprawnia go do otrzymania trzynastki.