Negocjowanie podwyżki

Kwota minimalna

Przed przystąpieniem do działania ważne jest określenie celu, jaki chcemy osiągnąć. Zastanówmy się również dobrze nad rezultatem, czyli jaki będzie efekt rozmowy. Jest to o tyle ważne, że bez jasno wyznaczonego celu może okazać się, że dojdziemy w całkiem inne miejsce. Zatem warto ustalić, od jakiej kwoty chcemy rozpocząć negocjacje. Nigdy nie zaczynajmy od kwoty docelowej. Zwykle warto dać sobie i szefowi pewien margines do dyskusji. Zastanówmy się również, jaka jest minimalna kwota podwyżki, jaką jesteśmy w stanie zaakceptować. Czasem może to być zero, czyli pozostanie przy dotychczasowej pensji. Jednak w większości sytuacji możliwe jest wynegocjowanie wzrostu proponowanej pensji o 5–15 proc.

Pracodawca zwykle chce byśmy czuli się sprawiedliwie wynagradzani. Ma wtedy większą pewność, że będziemy się dobrze angażowali w powierzone zadania. Główna rada – nie ujawniajmy wysokości pensji jaką chcielibyśmy wynegocjować, jednak cały czas o niej myślmy. Jeśli szef prosi o podanie wysokości oczekiwanej podwyżki – zapytajmy, czy możemy usłyszeć jego propozycję, powiedzmy, że ufamy, iż dobrze oceni nasze kompetencje i starania oraz przytoczmy kilka ważnych argumentów przemawiających na rzecz przyznania nam większej pensji.

Pamiętajmy, że ten kto pierwszy złoży ofertę – przegrywa. Dlaczego? Jeśli kwota padnie z naszej strony, pracodawca będzie starał się ją zbić (choć istnieje szansa, że się z nią zgodzi). Jeśli jednak to pracodawca pierwszy wyjdzie z inicjatywą, mamy duże szanse na podniesienie stawki – przy użyciu uprzednio przygotowanych argumentów. Pamiętajmy, aby mieć przeliczoną oczekiwaną kwotę na różne sposoby. Pracodawca czasem negocjuje od pensji netto, czasem brutto. I tak np. 100 złotych podwyżki w pierwszym przypadku może być odczuwalną kwotą – w drugim – z całą pewnością nie. Nierzadko szef będzie operował procentami w odniesieniu do obecnej pensji. Musimy zatem wiedzieć iluprocentowa podwyżka nas satysfakcjonuje oraz jaka będzie to kwota netto i brutto.

Czytaj także : Jak sobie radzić z szefem despotą>>

Czas i miejsce

Kolejny ważny aspekt przy negocjacjach z pozycji słabszej, czyli w tym przypadku w negocjacjach podwyżki, to czas i miejsce negocjacji. Nie pozwólmy, aby rozmowa o podwyżce odbyła się przy okazji porannej kawy. Nigdy nie osiągniemy zamierzonego celu, jeśli wielokrotnie poruszamy ten temat w trakcie codziennej pracy, a szef wiecznie go „ucina”. Taką rozmowę najlepiej wcześniej zapowiedzieć, ustalić dogodny termin oraz przedstawić jej temat. Nieprzyjemne zaskoczenie szefa na pewno nie pomoże w rzeczowej dyskusji. Możemy nie mówić wprost, że chodzi o podwyżkę, tylko o „naszą przyszłość i miejsce pracy”.

Do rozmowy podejdźmy spokojnie i rzeczowo – przedstawmy swój punkt widzenia, zapytajmy o opinię pracodawcę. Pamiętajmy, aby rozmowa odbyła się w cztery oczy, najlepiej w znanym wam obojgu miejscu – w gabinecie szefa, sekretariacie. Nigdy w kafeterii czy w samochodzie. Nigdy także przez telefon. Pamiętajmy, że nie warto rozpoczynać takich rozmów gdy pracodawca znajduje się w trudnej sytuacji finansowej lub właśnie zamierza przeprowadzić restrukturyzację, która wiąże się z redukcją kosztów działania. Żądanie podwyżki w sytuacji redukcji zatrudnienia może być golem samobójczym.

Planując rozmowę, warto się także wesprzeć wiedzą psychologiczną. Według niej najgorszymi terminami na takie spotkanie jest poniedziałkowy poranek, kiedy nikt jeszcze nie wpadł w wir pracy i piątkowe popołudnie, kiedy wszyscy żyją już weekendem. Psychologowie sugerują także, żeby tematu podwyżki nie podnosić przed własnym urlopem i po nim, po dłuższej nieobecności w pracy lub po chorobie szefa oraz wtedy, jeśli na swoim koncie mamy świeżo popełniony błąd. Optymalne jest zakomunikowanie potrzeby podwyżki w sytuacji, gdy jesteśmy kilka tygodni po dużym sukcesie zawodowym – wtedy nasza pozycja jest mocna, a jednocześnie unikamy bezpośredniego skojarzenia naszej prośby z wcześniejszą sytuacją. Dobrym momentem do podjęcia decyzji o ewentualnej podwyżce jest też czas po dokonaniu oceny okresowej, jeżeli tego typu praktyka jest stosowana w firmie. W przypadku korzystnego wyniku oceny, zyskujemy dodatkowy argument.

Pamiętaj o żelaznych zasadach negocjacji z pozycji słabszej:

• Bądź przygotowany/-a. Musisz wiedzieć, czego żądać.

• Bądź świadom/-a swoich szans. Jesteś wartościowy/-a dla pracodawcy!

• Zbieraj argumenty przemawiające za twoim stanowiskiem.

• Wykorzystuj informacje. Dziel się informacjami o swoich sukcesach.

• Ustal swoje priorytety. Myśl realistycznie.

• Bądź twórczy/-aa. Zamiast „targować” się o wysoką pensję, rozważ inne opcje, takie jak bonus, udziały, elastyczne godziny pracy.

• Nie przekrocz granicy. Pamiętaj, że pracodawca też ma swoją BATNA.

• Dąż do rezultatu „win-win”. Kiedy obie strony są zadowolone z rezultatu negocjacji, masz otwarte pole do przyszłych rozmów.

Czytaj że : Jak zarządzać swoim miejscem pracy>>

Warto pamiętać, że w sytuacji negocjowania podwyżki nie powinnaś umiejscawiać się „po przeciwnej stronie barykady” w stosunku do przełożonego. Należy raczej podkreślać, że osiągnięcie porozumienia leży we wspólnym i dobrze rozumianym interesie obu stron. Takie poprowadzenie negocjacji – bez względu na wynik – pomoże ci je zamknąć w przyjaznej atmosferze. Przy rozmowie z przełożonym, nie możemy za sobą „palić mostów”. Na zakończenie rozmowy najlepiej jest uścisnąć dłoń przełożonemu, uśmiechnąć się i podziękować za poświęcony nam czas.

Często w trakcie negocjacji o podwyżkę możemy usłyszeć: „Zasługuje pani na podwyżkę, ale w obecnej sytuacji finansowej nie jest to możliwe”. Jeżeli pracodawca jest nieugięty i nie zgadza się na podwyżkę, nie zniechęcaj się tym i spokojnie zaprezentuj swoje argumenty. Zastanów się jednak nad alternatywnymi rozwiązaniami. Benefity pozapłacowe (karty sportowe, kursy językowe, przedszkole dla dzieci), mogą zaspokoić nasze potrzeby, a jednocześnie oszczędzą kieszeń pracodawcy. Nie zapomnij także dopytać o konieczne warunki, jakie musisz spełnić, aby otrzymać podwyżkę, i kiedy będziesz się mógł/mogła o nią ubiegać ponownie.

Podsumowując rozważania na temat negocjacji z pozycji słabszej, można stwierdzić, że aby wygrać, trzeba grać, a zatem by mieć szansę na otrzymanie podwyżki, należy o nią... poprosić. Choć wydaje się to oczywiste, to często pracownicy nie wychodzą z tego typu inicjatywą ufając, że dobre wyniki ich pracy zostaną dostrzeżone, a to zaowocuje nagrodą w postaci podwyżki.

Niestety, w większości przypadków pracodawca przyjmuje, że jeśli pracownik nie upomina się o podwyżkę, to oznacza, że jest zadowolony z dotychczasowej pensji. Nawet jeżeli nie jesteśmy pewni, czy mamy szanse na podwyżkę, to właściwie jedyną rzeczą, jaką ryzykujemy, jest odmowa jej przyznania i pozostanie przy obecnej pensji.

Katarzyna Golińska