Pełnienie funkcji ławnika przez strażaka a prawo do uposażenia

Strażak pełniący funkcję ławnika powinien zostać zwolniony od zajęć służbowych na czas niezbędny do wykonywania czynności w sądzie. Za ten czas strażak otrzymuje jednak uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość. A zatem za czas pełnienia funkcji ławnika strażak nie traci – moim zdaniem – prawa do uposażenia.

Nieobecność pracownika w pracy związana z pełnieniem funkcji ławnika

Pełnienie przez pracownika funkcji ławnika w sądzie jest jedną z przyczyn uzasadniających usprawiedliwienie nieobecności tego pracownika. Na czas wykonywania czynności w sądzie pracodawca zatrudniający ławnika jest obowiązany do zwolnienia go od pracy. Regulacja ta, określona przepisami ustawy z 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (dalej: ustawa – Prawo o ustroju sądów powszechnych), jest wyrazem ochrony pracownika przed negatywnymi konsekwencjami niestawienia się w pracy. Przepisy tej ustawy nałożyły na pracodawcę obowiązek zwolnienia pracownika na czas wykonywania czynności w sądzie. Względy logiki przemawiają za tym, że czas zwolnienia powinien obejmować również czas niezbędny na przybycie do sądu oraz ewentualny powrót z sądu do siedziby pracodawcy.

Wyznaczając ławnika do udziału w rozprawie, sąd zawiadamia o tym jednocześnie pracodawcę zatrudniającego ławnika (art. 170 § 3 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych). Pracodawca z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym powinien więc posiadać informację o zaistniałej sytuacji, w szczególności w celu stworzenia możliwości zorganizowania ewentualnego zastępstwa nieobecnego pracownika, tak aby nie zakłócić procesu pracy.

Rekompensata pieniężna

Za czas zwolnienia od pracy ławnik zachowuje prawo do świadczeń wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia (art. 172 § 2 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych). Pracodawca powinien więc odliczyć część wynagrodzenia pracownika za czas jego nieobecności. Pracownik zachowuje natomiast prawo do świadczeń wynikających ze stosunku pracy – np. prawo do nagrody czy premii.

W zamian za utracone wynagrodzenie pracownik otrzymuje rekompensatę pieniężną za czas wykonywania czynności w sądzie, której koszt ponosi Skarb Państwa. Ustawa – Prawo o ustroju sądów powszechnych wymienia w art. 172 § 3, z jakimi konkretnie czynnościami związane jest prawo do otrzymania rekompensaty. Są to: