Wydatki na nocleg oddelegowanego pracownika - jak rozliczyć

Argumentów w sporze z fiskusem o kwestię opodatkowania świadczeń związanych z oddelegowaniem pracowników należy szukać w bieżących orzeczeniach sądów administracyjnych. Wyroki te coraz częściej są korzystne dla pracowników (jako podatników) i pracodawców (jako płatników). Mają one związek z tezami wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13).

Stanowisko sądów administracyjnych

Sądy administracyjne coraz częściej wskazują, że zapewnienie oddelegowanym pracownikom dostępu do transportu i noclegu na koszt pracodawcy leży wyłącznie w interesie tego pracodawcy, a nie pracowników. Pracownicy – gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o pracę – nie mieliby powodu do ponoszenia kosztu takich noclegów.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Wyroki sądów potwierdzające brak opodatkowania świadczeń delegowanych pracowników:

● wyrok NSA z 15 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 635/14)

● wyrok NSA z 23 lipca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1689/13)

● wyrok NSA z 19 września 2014 r. (sygn. akt II FSK 2280/12).

W wyroku z 9 sierpnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 1970/14) NSA stwierdził, że zarówno koszty zakwaterowania, stworzenia odpowiedniego do warunków pracy zaplecza socjalnego, jak i koszty dojazdu do określonego i zmieniającego się w zależności od położenia budowy miejsca wykonywania pracy, są przede wszystkim kosztami pracodawcy. Są one ponoszone w jego interesie wynikającym z prowadzonej działalności gospodarczej, nie zaś w interesie pracownika. Dotyczy to także m.in. świadczeń w postaci kosztów transportu (zarówno z Polski do Francji, jak i na terenie tego kraju), kosztów noclegów czy też kosztów uiszczenia przez pracodawcę opłat za energię, prąd, gaz, Internet i telefon. Dodatkowo, z przepisów Kodeksu pracy wynika, że zapewnienie miejsca zakwaterowania w miejscu wykonywania pracy czy też dojazdu do miejsca pracy znajdującego się w znacznej odległości od miejsca siedziby pracodawcy, jak również miejsca zamieszkania pracownika, jest obowiązkiem pracodawcy.

Pracę łączącą się z rozłąką z rodziną czy też z innymi bliskimi sąd uznał za uciążliwą. Łagodzenie tych niedogodności jest obowiązkiem pracodawcy, a nie przywilejem. Nie stanowi też jakiejkolwiek korzyści dla pracownika.

Zobacz serwis: Sprawozdawczość

NSA wskazał przy tym na absurd tezy, że oddelegowany pracownik odnosi korzyść z tego, że pracodawca zapewnił mu nocleg i transport. W tej wadliwej interpretacji przepisów pracownik nie tylko faktycznie zostałby obciążony obowiązkiem zorganizowania odpowiednich i optymalnych warunków zapewniających pełne wykorzystanie czasu pracy, ale także „koszt” tej organizacji miałby stanowić jego indywidualne przysporzenie majątkowe – i to w sytuacji, gdy zarówno zapewnienie noclegu przez pracodawcę pracownikowi, jak i transportu do odległego miejsca wykonywania pracy – zwłaszcza w przypadku usług o charakterze budowlano-montażowym – służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego.