Utrata zaufania jako podstawa odwołania dyrektora szkoły

W myśl art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 z późń. zm.) organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole lub placówce w przypadkach szczególnie uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty, a w przypadku szkoły i placówki artystycznej oraz placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7, dla uczniów szkół artystycznych prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego - ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, może odwołać nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia.

Zobacz również: Odwołanie dyrektora szkoły - sąd powszechny czy administracyjny?

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 października 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 679/14 (LEX nr 1531164) stwierdził, iż: „pojęcie "przypadków szczególnie uzasadnionych", których zaistnienie uzasadnia możliwość odwołania dyrektora szkoły z jego funkcji bez wypowiedzenia i w trakcie roku szkolnego, powinno być interpretowane wąsko, gdyż przepis ten stanowi wyjątek od zasady stabilności stosunku zatrudnienia, wobec czego jego wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Chodzi w nim o sytuacje konkretne, o znacznym ciężarze gatunkowym, zupełnie wyjątkowe (wykraczające poza rutynowe działania), nagłe, mające charakter niedopełnienia obowiązków lub naruszenia uprawnień dyrektorskich określonych prawem (np. gdy w sposób istotny zostały naruszone obowiązki pracownicze - art. 52 § 2 Kodeksu pracy), zawinione przez dyrektora lub niezależne od niego, które uzasadniają natychmiastowe przerwanie jego czynności, bowiem godzą w interes szkoły i powodują destabilizację jej funkcjonowania na każdym obszarze: dydaktyki, wychowawstwa, sprawowania funkcji opiekuńczej”.

Polecamy: Komplet żółtych książek - Podatki 2015

Wynika z powyższego, iż utrata zaufania przez organ, który powołał osobę na funkcję dyrektora nie stanowi podstawy do jego odwołania na podstawie wyżej cytowanego przepisu. Utrata zaufania wobec dyrektora nie ma charakteru zdarzenia nagłego. Jak również nie stanowi podstawy do twierdzenia, iż dyrektor swoim zachowaniem w sposób rażący naruszył swoje obowiązki.

Utrata zaufania może stanowić co najwyżej podstawę do odwołania dyrektora na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 1 podpkt b tej ustawy. Nie może jednak stanowić podstawy do odwołania dyrektora na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Ten ostatni przepis może stanowić podstawę odwołania dyrektora, jedynie w przypadku gdy osoba ta dopuści się czynu, który można zakwalifikować m.in. za rażące naruszenie obowiązków pracowniczych opisanych w art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy, stanowiącego podstawę do rozwiązania umowy o pracę bez okresu wypowiedzenia z winy pracownika. Powołując się na art. 38 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie można jednak odwołać dyrektora, w wyniku zaistnienia przyczyny, która może stanowić jedynie wypowiedzenia umowy o pracę za okresem wypowiedzenia. Niewątpliwie za taką przyczynę należy właśnie uznać utratę zaufania do dyrektora przez organ, który go powołał.

Autor: Przemysław Naworol - aplikant adwokacki

Polecamy w INFORRB