Prywatność podmiotów zewnętrznych a dostęp do informacji publicznej

Udostępnieniu podlegają te informacje, które mogą zostać zakwalifikowane jako informacje publiczne zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej: u.d.i.p.). Ustawodawca w sposób dość enigmatyczny zdefiniował w tym przepisie informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych. WSA w Gdańsku w wyroku z 7 stycznia 2015 r. (sygn. akt II SAB/Gd 126/14) podkreślił, że przeciwieństwem „sprawy publicznej” (stanowiącej tym samym informację publiczną) jest „sprawa prywatna”, czyli niepubliczna, indywidualna, dotycząca sfery prywatnej człowieka. Z kolei WSA w Warszawie w wyroku z 1 marca 2016 r. (sygn. akt II SA/Wa 1648/15) wyjaśnił, że „z informacją publiczną nie mamy do czynienia wtedy, gdy dana informacja nie dotyczy sfery publicznej, ale co do zasady obejmuje sprawy prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne (dane osobowe, życie prywatne, rodzinne), a także informacje, które naruszałyby dobra osobiste człowieka”. Jeżeli jednak dana informacja ma powiązanie z aktywnością organów publicznych, to wtedy mamy do czynienia z informacją publiczną.

Sprawa publiczna a sprawa prywatna

Z rozróżnieniem na sprawy publiczne i prywatne wiąże się pojęcie dokumentu prywatnego. WSA we Wrocławiu w wyroku z 27 stycznia 2016 r. (sygn. akt IV SAB/Wr 318/15) wyłączył z zakresu informacji publicznej dokumenty pochodzące od osoby prywatnej i do niej adresowane. Za taki dokument prywatny uznany został wniosek skierowany do organu administracji publicznej, który inicjuje postępowanie administracyjne. Fakt bowiem, że dokument prywatny trafia do organu i służy realizacji powierzonych prawem zadań tego organu, nie oznacza jeszcze, że nabiera on cech dokumentu urzędowego.

Zobacz serwis: Zamówienia publiczne

Prywatność a dane osobowe

Potrzeba ochrony danych osobowych nie stanowi ustawowej przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznej, jak trafnie zauważył WSA w Gdańsku w wyroku z 20 stycznia 2016 r. (sygn. akt II SA/Gd 644/15). Sąd powtórzył jednak za wcześniejszym orzecznictwem, że reżim ochrony prywatności i ochrony danych osobowych są od siebie niezależne, choć dochodzi do wzajemnych relacji i oddziaływania tych reżimów, bowiem w określonych sytuacjach przetworzenie danych osobowych może powodować naruszenie dobra osobistego w postaci prawa do prywatności. Przy tym nie każda informacja odnosząca się do określonej osoby fizycznej jest informacją podlegającą ochronie prawnej z uwagi na prywatność.