Jak wyrównać minimalną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych w 2020 r.

PYTANIE: W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim.

ODPOWIEDŹ: Od 1 stycznia 2020 r. podstawa wymiaru świadczeń chorobowych dla pracowników zatrudnionych na pełny etat nie może być niższa od 2243,54 zł, czyli od kwoty minimalnego wynagrodzenia pomniejszonego o 13,71% (2600 zł - 13,71%).

Polecamy: Seria poradników z prawa pracy

UZASADNIENIE: Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik nie jest zatrudniony przez okres 12 miesięcy, wówczas podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika, tj. 13,71%.

Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u pracodawcy, u którego powstało prawo do zasiłku. W przypadku gdy pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu.

Kiedy nie przelicza się na nowo podstawy wymiaru

Jeżeli między okresami pobierania świadczeń chorobowych zarówno tego samego rodzaju, jak i innego nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego pozostaje bez zmian i nie należy jej ustalać na nowo (patrz: PRZYKŁAD 1).

PRZYKŁAD 1

Pracownik pobierał zasiłek chorobowy od 12 września do 15 października 2019 r. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone podwładnemu za okres od września 2018 r. do sierpnia 2019 r. W okresie od 5 do 10 stycznia 2020 r. pracownik nabył prawo do zasiłku opiekuńczego. Ponieważ przerwa między okresami pobierania zasiłków trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe (trwała 2 miesiące, tj. listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi wynagrodzenie za ten sam okres, który uwzględniono przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.