Jak ustalić prawo do trzynastki pracownika zatrudnionego na podstawie dwóch umów o pracę

Zasadą jest, że prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości nabywa pracownik po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego (art. 2 ust. 1 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej; dalej: ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym). Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy (art. 2 ust. 2 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym).

Zobacz również: Wypłata trzynastki w ratach

Przepisy uzależniają więc nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego od przepracowania ustalonego okresu u jednego pracodawcy. Nie został natomiast wprowadzony wymóg, aby był to okres przepracowany w ramach jednego stosunku pracy. Brak warunku, aby „okres przepracowany” wynikał z jednej tylko umowy o pracę, pozwala na przyjęcie, że przesłanka warunkująca nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest spełniona także wówczas, gdy okres ten będzie wynikać z kilku następujących po sobie umów o pracę, a prawo do świadczenia będzie ustalane w wyniku zsumowania okresów przepracowanych w ramach poszczególnych umów. W opisanej sytuacji pracownik był zatrudniony na podstawie pierwszej umowy od 1 lipca do 18 września 2015 r. Jednocześnie od 1 września 2015 r. ten sam pracownik został zatrudniony do 31 grudnia 2015 r. W sumie więc okres pracy wynosi równo 6 miesięcy.

Należy jednak pamiętać, że warunkiem nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest nie tylko zatrudnienie, ale przepracowanie wskazanego okresu. W orzecznictwie przyjmuje się, że okresy przepracowane należy rozumieć jako okresy faktycznie (efektywnie) przepracowane u danego pracodawcy (wyrok SN z 18 października 2011 r., sygn. akt I PK 263/10; uchwała SN z 25 lipca 2003 r., sygn. akt III PZP 7/03). Okresy pobierania przez pracownika niezdolnego do pracy wynagrodzenia i zasiłku chorobowego nie podlegają wliczeniu do 6-miesięcznego okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym, wymaganego do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego (uchwała SN z 7 lipca 2011 r., sygn. akt III PZP 3/11). Oznacza to, że pracownik, o którym mowa w pytaniu, nabędzie prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, o ile w całym okresie zatrudnienia w 2015 r. nie skorzystał z ani jednego dnia zwolnienia lekarskiego.

DARIUSZ DWOJEWSKI

prawnik, wykładowca, doktorant na WPiA Uniwersytetu Śląskiego, specjalista w zakresie prawa pracy, pragmatyk pracowniczych i związków zawodowych, współpracownik firm szkoleniowych i autor wielu publikacji

PODSTAWA PRAWNA

● art. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 1144; ost.zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 1268)

ZAMÓW PRENUMERATĘ

Autopromocja

Szkolenie
Zmiany w egzekucji podatków, czyli dochody gmin w 2024 roku

Termin: 11 stycznia 2024

Sprawdź

Korzyści z prenumeraty:

• 24 numery w roku,

• dodatki merytoryczne: Kadry i płace w sferze budżetowej, Rachunkowość w instytucjach pomocy społecznej, Rachunkowość w oświacie, Rachunkowość służb mundurowych, Wskaźniki i stawki, Zbiór praw, Skorowidz,

• dodatki specjalne w wersji papierowej,

• dodatki w wersji elektronicznej (e-dziennik ustaw i e-dodatek "urząd wyjaśnia" – nowości od 2016 r.)

• płytę CD.