Podatek od niektórych instytucji finansowych - interpretacja ogólna MF

Interpretacja ogólna Ministra Finansów w związku z wątpliwościami w zakresie stosowania przepisów nowej ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z 3 marca 2016 r., PK1.8201.1.2016 rozwiązuje wątpliwości, które pojawiły się w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych. Minister Finansów wyjaśnia takie kwestie, jak określenie podstawy opodatkowania, definicja podatnika czy problem ustalenia powiązań między podatnikami będącymi zakładami ubezpieczeń lub zakładami reasekuracji oraz powiązań między podatnikami będącymi instytucjami pożyczkowymi.

Redakcja poleca: Ustawa o rachunkowości z komentarzem do zmian (książka)

 I. W pierwszej kolejności wyjaśniono, w jaki sposób na gruncie omawianej ustawy określić podstawę opodatkowania, którą przedstawia art. 5 ust. 1 do ust. 3. Zgodnie brzmieniem tych zapisów podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika ponad wartości wskazane w ustawie dla poszczególnych jednostek (tj. odpowiednio 4 mld, 2 mld, 200 mln). Na mocy art. 18 ustawy o rachunkowości jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:

-  symbole lub nazwy kont,

- salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego,

- sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.

W konsekwencji Minister Finansów wskazuje, że przedmiotowe zestawienie będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy). A zatem przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich ww. kont.

II. Kolejny problem, który wyłonił się na skutek obowiązywania nowej ustawy, to definicja podatnika w niej określona, a konkretnie instytucja pożyczkowa jako podmiot udzielający pożyczek swoim pracownikom ze środków obrotowych lub środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jak wskazuje art. 4 pkt 9 omawianej ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, podatnikami podatku są instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim.