Przestępstwo wyłudzenia VAT-u - zmiany w kodeksie karnym 2017 r.

Podatek VAT

Podatek od towarów i usług jest nazywany potocznie podatkiem VAT. Jest to danina pobierana zarówno od przedsiębiorców jak i konsumentów. Wynika to z faktu, że jego wartość jest doliczana do każdej transakcji. Podatek VAT wprowadzany jest na każdym etapie produkcji przez podmioty wnoszące wartość dodaną. Przedsiębiorca w trakcie rozliczania VAT-u płaci jego wysokość, która zależna jest od sprzedaży. Danina tego typu ma charakter pośredni co oznacza, że cały ciężar opodatkowania spoczywa na konsumencie towarów lub usług wytwarzanych przez podatnika. Charakterystyczną cechą jest jego neutralność. Oznacza to, że nie powinien stanowić dodatkowego obciążenia dla podatników, którzy nie konsumują nabytych towarów i usług a wykorzystują je do prowadzenia działalności gospodarczej. Podatek od towarów i usług stanowi dochód budżetu państwa. Jest więc oczywiste, że to skarb państwa traci najwięcej na przestępstwach tego typu.  

Zobacz również: Rachunkowość budżetowa

Metody wyłudzenia:

Wyróżniamy dwie metody wyłudzenia podatku VAT. Pierwsza z nich dotyczy podatku należnego. Sprzedając towary lub świadcząc usługi, podatnik zobowiązany jest do zwrócenia do urzędu skarbowego podatku, którego wysokość zależy od procentowej wartości dóbr lub usług.

Druga metoda dotyczy podatku naliczonego. Jest to danina, którą podatnik ma prawo odebrać lub odliczyć w danym okresie rozliczeniowym. Jej wysokość wynika z dokumentów zakupowych lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Działania związane z wyłudzaniem podatku VAT dotyczącego podatku naliczonego, mają znaczenie większy zakres niż te związane z podatkiem należnym. Wiąże się to z samą konstrukcją VAT-u. Jego podstawowym założeniem jest podatek naliczony oraz możliwość zmniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Istnieje także możliwość zwrotu różnicy podatku. Formy działań mających na celu wyłudzenie podatku VAT:

1. wystawianie nierzetelnych faktur. Polega  na wystawieniu faktury, która dokumentuje czynności mające miejsce, które jednak zostały wykonane przez kogoś innego co powoduje, że zostaje podatnikiem z tego tytułu;
2. wystawianie pustych faktur.  Dokumentują usługi, których wykonanie w ogóle nie miało miejsca;
3. wystawianie faktur przez podmioty fikcyjne, które powstały tylko po to by wystawić daną dokumentację (tzw. słupy);
4. wystawianie faktur na czynność, która faktycznie miała miejsce, lecz w rzeczywistości ukrywającą inne zdarzenie.

Problem z kwalifikacją prawną

Do niedawna w przepisach regulujących zagadnienie wyłudzania VAT-u nie było jednolitości. Istniały wątpliwości co tego, czy to przestępstwo należy traktować jako klasyczne oszustwo, zgodnie z art. 286 § 1 Kodeksu karnego, czy należy je kwalifikować jako oszustwo skarbowe z art. 76 Kodeksu karnego skarbowego. Jedna z propozycji opierała się na rozróżnieniu czy podstawą zwrotu jest posłużenie się przez sprawcę fakturami fikcyjnymi czy nierzetelnymi.  W przypadku faktur fikcyjnych wskazuje się na art. 286 KK, natomiast w przypadku faktur nierzetelnych, na  art. 76 KKS.