Zamówienia in-house

Po przeszło roku od zadania przez litewski Sąd Najwyższy (Lietuvos Aukščiausiasis Teismas) pytania prejudycjalnego dotyczącego zakresu swobody państw członkowskich w regulowaniu materii in-house, opinię w sprawie, której nadano sygnaturę C-285/18, wydał Rzecznik Generalny TSUE Gerard Hogan[1]. W ocenie Rzecznika Generalnego TSUE w dyrektywie 2014/24/UE ustanowione zostały wymogi minimalne a państwa członkowskie dysponują swobodą w ograniczeniu zakresu w jakim zamówienia wewnętrzne mogą być udzielane.

W art. 67 ust. 11 P.z.p. zakodowany został obowiązek informacyjny aktualizujący się w przypadku udzielania zamówień in-house. Zgodnie z wskazanym przepisem zamawiający obowiązany jest do zamieszczenia na stronie podmiotowej BIP albo na swojej stronie internetowej (jeżeli nie ma strony podmiotowej BIP) informacji o zamiarze zawarcia umowy w sprawie zamówienia in-house, której składową jest m.in. „uzasadnienie wyboru trybu udzielenia zamówienia z wolnej ręki” (art. 67 ust. 11 pkt 6 P.z.p.). Tożsama rodzajowo informacja rozpowszechniana jest po zawarciu umowy w sprawie zamówienia in-house (art. 67 ust. 13 pkt 1 lit. d P.z.p.).