Podwyżce wynagrodzeń towarzyszy mniejszy wzrost zatrudnienia - polskie przedsiębiorstwa zatrudniały w maju br. 6 219,2 tys. pracowników, wobec 5 990,4 rok wcześniej, co oznacza wzrost liczby pracujących o 3,7%. Przyrost ten jest słabszy niż w okresie wcześniejszym, kiedy wynosił 4,5%.
Na potrzeby budżetu na 2019 r. rząd przyjął wzrost PKB w przyszłym roku o 3,8 proc. i cen o 2,3 proc. Przyjęto średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej – 100,0 proc. w ujęciu nominalnym, co oznacza to, że wynagrodzenia w 2019 r. nie będą automatycznie waloryzowane jednym wskaźnikiem.
W dniu 15 maja 2018 r. Rada Ministrów przyjęła tzw. rozporządzenie płacowe, które opublikowane zostało w dniu 17 maja 2018 r. i weszło w życie po dwóch dniach tj. 19 maja 2018 r. Rozporządzenie to, zwarzywszy na jego treść oraz tryb i okoliczności jego wydania, zakwalifikować należy jako znakomity chwyt PR-owski, najwyraźniej mający zniechęcić osoby obecnie pracujące w samorządzie i na rzecz samorządu do wykonywania tych zajęć w przyszłości. W szczególności dotyczy to organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, a więc wójtów, burmistrzów i prezydentów, a także pochodzących z wyborów pośrednich członków kolegialnych organów takich jak zarząd powiatu i województwa.
Praktyka funkcjonowania gminnych organów podatkowych wskazuje, że mimo ustania relacji prawnopodatkowej z powodu zgonu podatnika, realizowane są dalsze wpłaty należności podatkowych w jego imieniu. Istnieją również nadpłaty na koncie zmarłego, powstałe za jego życia, które organ podatkowy winien zwrócić w stosownym czasie. Jak zatem powinien postąpić w tym zakresie organ podatkowy, by zachować regulacje obowiązującego prawa, a jednocześnie rozliczyć występujące nadpłaty?