Obszar odpowiedzialności za gospodarkę finansową jednostek sektora finansów publicznych został szczegółowo uregulowany w przepisach prawa. Zgodnie z art. 54 uofp, kierownik jednostki sektora finansów publicznych jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej tej jednostki. Jednocześnie dla specyficznych przypadków, takich jak likwidacja jednostki budżetowej, nie ma szczegółowych uregulowań prawnych. Praktyka działania jednostek pokazuje, że dużą rolę w pracach z tym związanych odgrywają nie tyle kierownicy jednostek, co osoby, którym powierzono obowiązki głównego księgowego.
Samochód służbowy, objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC, uległ wypadkowi w listopadzie 2018 r. W grudniu ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie na rachunek jednostki. Równowartość otrzymanego odszkodowania została odprowadzona jako dochód budżetowy na rachunek organu (do końca roku nie wiadomo było, czy będzie możliwość i zgoda ubezpieczyciela na naprawę samochodu). Ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie, pomimo że zgłoszona została chęć naprawy samochodu i bezgotówkowe jej rozliczenie. Po odwołaniu wyrażono zgodę na naprawę, z tym że ubezpieczyciel zapłacił warsztatowi różnicę między faktycznym kosztem naprawy a wcześniej przekazanym odszkodowaniem. Pozostała część zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek warsztatu. Faktura za naprawę samochodu została wystawiona w pełnej wysokości na jednostkę. Jak w księgach rachunkowych ująć zaistniałą sytuację? Czy część odszkodowania przekazana bezpośrednio przez ubezpieczyciela na rachunek warsztatu stanowi dochód jednostki?
Jesteśmy jednostką budżetową, nie jesteśmy podatnikiem VAT. Chcemy kupić wiklinę od rolnika, który nie prowadzi działalności gospodarczej. Jak powinien być udokumentowany taki zakup? Czy wystarczy rachunek, na którym będą podane dane naszej jednostki z NIP i dane osobowe rolnika jako sprzedawcy? No i oczywiście nazwa towaru, ilość, cena, termin płatności, numer konta i adnotacja "Wystawca rachunku zwolniony podmiotowo z VAT".
Z uzyskanych przez jednostkę informacji wynika, że z § 605 można zapłacić tylko i wyłącznie za te środki trwałe, które księgowane są następnie na koncie 013 „Pozostałe środki trwałe”. Natomiast z § 606 finansuje się wszystkie te zakupy, które księgowane są na koncie 011 „Środki trwałe”. Nie ma żadnej możliwości, aby zapłacić z paragrafu wydatków bieżących (§ 421) niczego, co następnie zaksięgowane będzie na koncie 013. Z § 421 - z pozyskanych informacji - można sfinansować tylko to, co jest kosztem, nie jest środkiem trwałym (ani podstawowym, ani pozostałym). Czy faktycznie wydatki z § 605 i § 606 można w ten sposób uprościć?
Z dniem 1 stycznia 2017 r. zaczynają obowiązywać przepisy dotyczące centralizacji rozliczeń VAT w sektorze publicznym. Czy w związku z tym, gmina, która będzie w przyszłym roku dokonywała odliczeń VAT od zakupów związanych wyłącznie z działalnością polegającą na dostawie wody oraz odbioru i oczyszczania ścieków, będzie musiała stosować przepisy o sposobie określenia proporcji (tzw. prewspółczynnika) w odniesieniu do tych zakupów, czy też przepisy te nie będą miały zastosowania, bo zakupy te nie będą wykorzystywane do działalności innej niż działalność gospodarcza gminy?
Przyjęcie faktur przez dłużnika i ich zaksięgowanie, zdaniem części sądów, stanowić może potwierdzenie pewnego zdarzenia cywilnoprawnego – stworzenie domniemania dokonania czynności prawnych wynikających z treści faktur oraz zaistnienia obowiązku zapłaty za wykonaną umowę. Kłam temu twierdzeniu zadał jednak Sąd Najwyższy, który potwierdził, że faktura VAT jest dokumentem prywatnym, a nie urzędowym. Przepisy podatkowe także nie nadają fakturom VAT szczególnej mocy dowodowej.